Fotograferen op een mooie winterdag.

Nee nee, geen verhaaltje over witte landschappen of over macrofotografie van ijskristallen maar een verhaaltje over een zaterdag op pad met een sportfotograaf.

Het is rond één uur als ik de deur achter mij dicht trek en het adres van het AFAS Trainingscomplex in de navigatie zet. Eigenlijk is dit niet nodig besef ik want ik heb dit ritje naar Wijdewormer al vele malen gemaakt. Vanmiddag om half drie speelt de koploper van de tweede divisie, Jong AZ tegen Kozakken Boys uit Werkendam. Na een half uur rij ik de parkeerplaats op van het trainingscomplex en loop met mijn spullen naar de poort waar ik mijn pasje laat zien. AZ heeft werkelijk een prachtige accommodatie en al het personeel is zeer vriendelijk en behulpzaam. In de kantine meld ik me en vraag of ik weer gebruik kan maken van de ruimte achterin en zoals gewoonlijk is dit geen probleem. In deze ruimte (afgesloten) kan ik rustig werken en ik controleer dan ook of de spelersnamen die ik al in mijn laptop heb staan ook daadwerkelijk kloppen met de namen die op het wedstrijdformulier staan. Ook neem ik nog even de tijd om de websites en social media accounts van zowel Jong AZ als Kozakken Boys te checken. Dit doe ik altijd zodat ik met mijn fotografie kan inspelen op eventuele actualiteiten. Door de grote ramen aan de zijkant van het gebouw zie ik dat er veel supporters van Kozakken Boys al langs het veld staan. Wanneer de spelers van beide teams het veld betreden voor de warming-up is het voor mij ook tijd om naar buiten te gaan en wat plaatjes te schieten. Dit is hét moment om de trainers close-up in beeld te krijgen en wat detailfoto’s te schieten. Ik richt me vandaag op de voetbalschoenen van de spelers die werkelijk alle kleuren van de regenboog hebben. Inmiddels is ook Erwin Spek van Pro Shots gearriveerd en ik maak een praatje met hem en hij maakt even een foto van het wedstrijdformulier wat ik heb meegenomen zodat hij ook de namen en rugnummers heeft. Nu een keuze maken aan welke kant ik ga zitten. Mijn doel deze middag is om beide teams te fotograferen en ik kies voor de kant waar ik tegenlicht heb. Met dit heldere weer en het laaghangend zonnetje moet dit mooie beelden opleveren.

Ik heb besloten mij op beide teams te richten en dus niet van kant te wisselen. De eerste helft zit ik op de aanval van Kozakken Boys maar de meeste actie is aan de andere kant en de 1-0 van Jong AZ moet ik dan ook van een afstandje fotograferen. Tijdens de rust pak ik mijn laptop en bewerk wat foto’s en upload deze naar Orange Pictures en Novum/ANP. Ik merk aan de stijfheid van mijn vingers dat het al behoorlijk aan het afkoelen is. De tweede helft is een kopie van de 1^e. Jong AZ is de bovenliggende partij en laat het balletje rondgaan. Het tweede doelpunt van Jong AZ kan dan ook niet uitblijven en de doelpuntenmaker Myron Boadu loopt tijdens het juichen mijn kant op en dat maakt een leuk beeld. Jong AZ wint deze wedstrijd met 2-0 en na het laatste fluitsignaal pak ik vlug mijn spullen en loop naar de ruimte waar ik voor de wedstrijd mijn lege rugzak heb achtergelaten. Het doel is nu om snel een aantal foto’s online te zetten en dan richting ADO Den Haag te vertrekken. Het nabewerken verloopt vlot en als ik om vijf uur naar mijn auto loop staan er 25 foto’s online.

In de auto eet ik een paar krentebollen en zie het langzaam donker worden. Het is de eerste keer dat ik naar ADO Den Haag ga en ik ben benieuwd hoe het daar aan toe gaat. Even voor zessen loop in het stadion binnen door de persingang. Twee dames vangen mij op en geven mij een hesje en een soort toegangskaart. Ondanks dat ik drie kwartier in de auto heb gezeten met de kachel op standje hoog heb ik het nog steeds koud en sta te rillen op mijn benen. In de persruimte gekomen drink ik een koffie en installeer mijzelf in de buurt van een stopcontact. Voor de zekerheid laad ik nog een accu van mijn camera en telefoon op want met dit koude weer weet je het maar nooit. Nu volgt weer de vaste routine: spelersnamen controleren, alle software klaarzetten en controleren, websites en social media lezen van beide clubs voor het laatste nieuws en de geheugenkaartjes omwisselen en formateren.  ADO speelt vanavond tegen PEC Zwolle en met beide teams ben ik niet bekend. Dus neem ik nog eens alle spelers door die vanavond op het wedstrijdformulier staan. Ik check nog even bij het persbureau en zie dat er van de wedstrijd van vanmiddag drie foto’s zijn gedownload, dat geeft de burger moed. Ruim een half uur voor het begin van de wedstrijd loop ik naar het veld toe. Bij ADO mogen fotografen op het veld komen en hierdoor kun je de coaches uitstekend voor de wedstrijd fotograferen. Ook speur ik nog de hoofdtribune af of ik nog personen zie die relevant zijn in de actualiteit maar ik kan niemand vinden. Wanneer de spelers na de warming-up de tunnel in lopen pak ik mijn laptop en upload een aantal foto’s van de coaches. Nu zoek ik een plekje achter de boarding van de achterlijn. Die boarding blijkt wat aan de hoge kant ik hierdoor is mijn krukje net wat te laag. Hierdoor kan ik niet lekker werken maar ik besluit het de 1^e helft te blijven zitten. PEC Zwolle opent de score in de 1^e helft en ADO komt nog in de 1^e helft op gelijke hoogte. Dit betekent dat ik twee keer tijdens de wedstrijd mijn laptop pak en een aantal foto’s upload. In de rust verkas ik naar een plekje bij de cornervlag. Hier staan geen reclameborden en door de pootjes van mijn walkstool in de schuiven zit ik heel laag bij de grond. Nadeel is dat ik af en toe de cornervlag in mijn beeld heb, voordeel is dat ik extra laag zit en misschien net andere beelden kan schieten dan de rest van de fotografen. Nu snel nog wat beelden uploaden en dan begint de tweede helft al weer. Tweede helft is kwalitatief niet echt goed en zelfs wanneer PEC Zwolle op 1-2 komt wordt het nooit echt spannend. Na het einde van de wedstrijd maakt ik een fout door te snel naar het midden van het veld te lopen. Als ik daar ben besef ik dat de spelers van PEC naar het uitvak zullen lopen om de overwinning met de meegereisde supporters te vieren. Ik trek een sprintje en kan nog net een aantal beelden schieten maar ik heb niet de tijd voor een goede compositie.

In de persruimte gekomen snel een aantal beelden online zetten. Het snelheidsverschil tussen een CFAST kaartje en een CF kaartje wordt nu wel heel erg duidelijk (en storend). Tussendoor nog een aantal foto’s maken van de coaches die de persconferentie doen die in de persruimte plaats vindt. Om half elf loop ik de trap af van het stadion en stap in mijn auto en moet al een klein beetje ijs van de voorruit krabben. Niet alles ging perfect vandaag, een aantal leermomenten maar met een tevreden gevoel rij ik naar huis.